Η μαγευτική Σικελία,το μεγαλύτερο νησί
της Μεσογειού που συνδυάζει απαράμιλη
φυσική ομορφιά, ιστορία και πολιτισμό,
επιλέχθηκε ως ο νέος μου προορισμός
για ένα ολιγοήμερο solo ταξίδι.
Διαθέτει όμορφες πόλεις,γραφικά χωριά,
υπέροχες παραλίες, σημαντικούς αρχαιολογικούς
χώρους και πλούσια γαστρονομία.
Μία προσφορά χαμηλού κόστους
αεροπορικής εταιρείας,ήταν η αφορμή
για να ξεφύγω λίγες μέρες από την καθημερινότητα μου,
μ ένα σακίδιο στην πλάτη,ένα βιβλίο για συντροφιά
και την κάμερα του κινητού μου σ ετοιμότητα ν απαθανατίσει,
τις στιγμές μου και την ομορφιά σ επιλεγμένες γωνιές του νησιού.
Άφιξη
Με αφετηρία το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.
η πτήση μέχρι την Κατάνια διήρκησε περίπου 1 ωρα 40 λεπτά.
Καθώς το αεροπλάνο ετοιμαζόταν να προσγειωθεί,
το βλέμμα στάθηκε στο ηφαίστειο της Αίτνα,
το ψηλότερο της Ευρώπης,
που στέκει αγέρωχο πάνω από την πόλη.
Ο καπνός που διακρίνεται πάνω
από την κορυφή του σου υπενθυμίζει
ότι είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο.
Αν και τα ηφαίστεια με συναρπάζουν,
ήξερα εξ αρχής ότι αυτή την φορά,
δεν υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος για να το επισκεφθώ.
Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχουν
οργανωμένες ημερήσιες εκδρομές,
τόσο από την Κατάνια (κόστος περί τα 60 ευρώ)
όσο και από άλλες κοντινές πόλεις.
Μετακίνηση
Το αεροδρόμιο Fontanarosa
βρίσκεται περίπου 6 χλμ από την Κατάνια .
Για την μετάβαση μου στην πόλη επίλεξα το Alibus
(με δρομολόγια κάθε 25 λεπτά και κόστος 4.00 ευρώ.)
Εισιτήρια μπορείς ν αγοράσεις
είτε από τα αυτόματα μηχανήματα έκδοσης,
πλησίον της στάσης, είτε από τον ίδιο τον οδηγό.
Σε λιγότερο από μισή ώρα έφτασα στο κέντρο της πόλης,
όπου βρισκόταν και το Hostel, στο οποίο
θα διέμενα για τις επόμενες ημέρες.
Διαμονή
Όταν ταξιδεύω μόνη επιλέγω ως επί το
πλείστον να διαμένω σε κοιτώνες,
όχι μόνο γιατί δεν επιβαρύνει το χαμηλό μου budget,
αλλά και κυρίως γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία
να γνωρίσω ταξιδευτές από διάφορες γωνιές της γης,
με τους οποίους μ αρέσει ν ανταλλάσω
ταξιδιωτικές εμπειρίες ή πληροφορίες
σχετικά με την κουλτούρα της κάθε χώρας.
Το συγκεκριμένο hostel προσέφερε τυπικό σισιλιάνικο πρωινό,
γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι.
Εκεί συνάντησα την Χιλιανή αρχιτέκτονα Σισίλια,
που είχε μεταβεί στο νησί για να μελετήσει τα ηλιακά του ρολόγια
και με την οποία κάναμε τα πρωινά,
ατέλείωτες συζητήσεις με μια κούπα καφέ στο χέρι
και την Κορεάτισσα Γκουζίλ,
με την οποία έμελε να μοιραστούμε
εκτός από τον ίδιο κοιτώνα και κάποιες κοινές εξορμήσεις .
Κατάνια
Η πρώτη αλλά και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μου
ήταν αφιερωμένες στην γνωριμία μου με την πόλη της Κατάνια.
Για να την γνωρίσω καλύτερα
έκλεισα μέσω διαδικτύου μία ξενάγηση,
το αγαπημένο μου free walking tour.
Η Κατάνια, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Σικελία,
χτισμένη στους πρόποδες του ηφαιστείου της Αίτνα,
αντικρίζει το Ιόνιο Πέλαγος.
Είναι γνωστή και ως “μαύρη πόλη“,
λόγω του χρώματος της ηφαιστειακής λάβας,
που διακρίνεται σε πολλά κτίρια της.
Κυριότερο σημείο συνάντησης είναι
η Piazza del Duomo,η οποία έχει ανακυρηχθεί
ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής
κληρονομιάς της Unesco.
Εκεί θα συναντήσεις τον καθεδρικό ναό
της Sant Agata(18ος αι),πολιούχου της πόλης
και απεναντί της, το ομώνυμο παρεκκλήσι
Chiesa della Badia di Sant Agata,
από την κορυφή της οποίας μπορείς να έχει
εκπληκτική θέα στην πόλη και το ηφαίστειο
(εισιτήριο 5 ευρώ και 7 ευρώ την ώρα του ηλιοβασιλέματος).
Η Αγία Αγκάθα μαρτύρησε από τους Ρωμαίους
για την πίστη της.Ένα από τα βασανιστήρια της
ήταν να της κόψουν τα στήθη,
για αυτό τον λόγο θα δείς σε διαφορα σημεία της εκκλησίας
ν απεικονίζονται τα κομμένα στήθη της.
Κατά τον θάνατο της λέγεται ότι έγινε
ένας μεγάλος σεισμός που κλόνισε
κάποιους από τους βασανιστές της.
Στο σημείο που άφησε την τελευταία της πνοή
το 251μ.Χ. χτίστηκε αιώνες αργότερα ο ναός,
για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν
κάποια υλικά από αρχαία κτίσματα.
Στο εσωτερικό του θα συναντήσεις
μία μίξη αρχιτεκτονικών ρυθμών.
Εκεί βρίσκεται και ο τάφος
του διάσημου συνθέτη Βιντσέντζο Μπελίνι,
ο οποίος γεννήθηκε στην Κατάνια
και έφυγε από την ζωή σε νεαρή ηλικία.
Ο θρύλος λέει πως ο καρδιοκατακτητής
και γοητευτικός συνθέτης
ίσως να δηλητηριάστηκε από έναν προδομένο
σύζυγο με την γυναίκα του οποίου διατηρούσε δεσμό.
Όπως και να έχει ο θάνατός του,ήταν
μια τεράστια απώλεια για την κλασσική μουσική.
Έξω από τον καθεδρικό υπάρχει ένας μικρός φροντισμένος
κήπος, στον οποίο μπορείς να ξαποστάσεις για λίγο
πριν συνεχίσεις την περιπλάνηση σου στην πόλη.
Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται
το Σιντριβάνι του ελέφαντα(18ος αι) ,
σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα
Giovani Battista Vaccarini.
Ο ελέφαντας γνωστός και ως Liotru,
φτιαγμένος από ηφαιστειακή πέτρα (13ος αι),
κουβαλάει έναν αιγυπτιακό οβελίσκο με ιερογλυφικά
και αποτελεί το σύμβολο της πόλης.
Από τον 13ο αι, οι κάτοικοι απέδιδαν
λατρευτικές δοξασίες και πίστευαν
ότι μπορεί να προστατεύσει την πόλη
από τις εκρήξεις του ηφαιστείου και τους σεισμούς.
Συνδέεται με την άποψη ότι κάποτε
ην Σικελία ζούσαν μικρόσωμοι ελέφαντες.
Στην Piazza Duomo βρίσκεται
και το Palazzo degli Elefanti,
ένα μπαρόκ κτίριο του 17ου αι,
επίσης δημιούργημα του Giovanni Battista Vaccarini,
όπου στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης.
Αρκετά κοντά στην πλατεία βρίσκεται
το Ρωμαϊκό θέατρο (Teatro Romano),
το οποίο σώζεται σε καλή κατάσταση.
Από τον δρόμο δεν είναι εύκολα ορατό,
γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξεις την επιγραφή του.
Η είσοδος κοστίζει 6.00 ευρώ.
Έχει χτιστεί πάνω σε ερείπια αρχαιοελληνικού θεατρου,
με κύριο υλικό την ηφαιστειακή λάβα.
Τα σπίτια που το περιβάλλουν
το ενσωματώνουν στο οικιστικό περιβάλλον.
Έξω από τα τείχη της Piazza del Duomo,
εκεί που κάποτε έφτανε η θάλασσα,
υπάρχει η πολύβουη ψαραγορά της πόλης.
Μεγάλη ποικιλία από ολόφρεσκα ψάρια
και θαλασσινά πωλούνται από τους ψαράδες
στους ντόπιους για το μεσημεριανό τραπέζι.
Εκτός από τα εστιατόρια που βρίσκονται
πλησίον της αγοράς και μπορείς ν απολαύσεις
ποικιλία θαλασσινών εδεσμάτων,
συχνά συνδυασμένα με ζυμαρικά,
πολλά από αυτά μπορείς ναγευτείς κατευθείαν
από τους πάγκους και τις ψησταριές των ψαράδων.
Σε παρακείμενο της ψαραγοράς πάρκο
θα συναντήσεις συνταξιούχους ψαράδες
να παίζουν χαρτιά ή να κουβεντιάζουν μεταξύ τους,
αδυνατώντας να απομακρυνθούν από το σημείο εκείνο
που πέρασαν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους.
Προέκταση της ψαραγοράς,
είναι η αγορά που στους πάγκους της
θα βρεις τοπικά τυριά και αλλαντικά, λαχανικά και φρούτα.
Τα ψητά κρεμμύδια που πωλούνταν
με το κομμάτι μου, θύμισαν τον πατέρα μου
που έψηνε στην χόβολη του τζακιού
κρεμμύδια για σαλάτα με ξύδι και λάδι,
κάτι που συνηθίζεται στο Πήλιο.
Λίγο πιο πέρα πολύχρωμες ομπρέλες
σηματοδοτούν την περιοχή με τα εστιατόρια.
Η ζωηράδα των χρωμάτων και οι γαργαλιστικές μυρωδιές
με προσέλκυσαν πολλές φορές εκεί.
Σ αυτή την όμορφη, γεμάτη κόσμο γωνιά της Κατάνια
δοκίμασα την τοπική λιχουδιά Arrancini
με κύριο συστατικό το ρύζι
( που προσωπικά δεν μ εντυπωσίασε)
αλλά και πιάτα ζυμαρικών με φρεσκότατα θαλασσινά
και κρασιά προερχόμενα από αμπελώνες
που φύονται κοντά στην Αίτνα.
Στην Via Etnea, τον πιο κεντρικό εμπορικό δρόμο
της πόλης, περπάτησα πολλές φορές.
Στο μεγαλύτερο μέρος του είναι πεζόδρομος.
Εκτός από τα εντυπωσιακά κτίρια,
όπως αυτό του Πανεπιστημίου και τις εκκλησίες,
υπάρχει πληθώρα εμπορικών καταστημάτων,
εστιατόρια, καφέ και τζελατερίες-ζαχαροπλαστεία.
Στο διάβα μου, συνάντησα επίσης
το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (2ος αι μ.Χ.),
το δεύτερο μεγαλύτερο μετά το Κολοσσαίο.
Σήμερα σώζεται ένα μικρό μόνο τμήμα του.
Το ότι βρίσκεται αρκετά πιο χαμηλά
από το επίπεδο του δρόμου, σχετίζεται
με το γεγονός ότι το υψομετρικό επίπεδο της πόλης
έχει ανέβει λόγω της λάβας που έχει διαρρεύσει
στην πόλη κατά την πάροδο των αιώνων.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το κάστρο Ουρσίνο,
το οποίο κάποτε ήταν σε ύψωμα λόφου
και περιβαλλόταν από θάλασσα.
Κατά τον περίπατο μου στην Via Etnea,
συνάντησα τον περιποιημένο κήπο του Μπελίνι,
μία όαση πράσινου μέσα στην πόλη.
Το ψιλόβροχο που μόλις είχε σταματήσει
ήταν αρκετό για ν αναδυθούν οι μυρωδιές της φύσης.
Σ έναν παράδρομο της κεντρικής οδού
ανακάλυψα το πρώτο βράδυ,
ένα μικρό γαστρονομικό διαμαντάκι.
Στο μικρό μαγαζάκι του στην Via Montesano,
ο Ντίνο όλη του την ζωή φτιάχνει πίτσα,
την οποία ετοιμάζει μπροστά σου
και την ψήνει στον ξυλόφουρνο,
προσφέροντας σου μία μοναδική γευστική εμπειρία.
Η ποικιλία πολύ μεγάλη και οι τιμές ιδιαίτερα χαμηλές.
Η αγαπημένη μου ήταν η Estiva,
την οποία συνόδευσα με διάφορες ετικέτες τοπικής μπύρας.
Τολμώ να πω ότι μία τουλάχιστον επίσκεψη
στο Pizzeria del centro θα πρέπει
να συγκαταλέγεται στα must do στην Κατάνια.
Τα βράδια το κέντρο της πόλης γέμιζε
από τους ήχους περιπλανώμενων μουσικών.
Η επίσκεψη μου στην Chiesa di San Benedeto ,
εκκλησία (18ος αι)του μοναστηριού των Βενεδικτίνων
με μάγεψε (είσοδος 10 ευρώ).
Κτίσμα μπαρόκ με περίτεχνες οροφογραφίες,
ανάγλυφα και μάρμαρο.
Είναι ένα μοναδικό έργο τέχνης
που είχα την τύχη να το θαυμάσω ακούγοντας
ταυτόχρονα ψαλμωδίες θρησκευτικών ύμνων,
ενδεχομένως από τις μοναχές.
Θα ήθελα πολύ να έχω τον χρόνο και την ευκαιρία
να επισκεφθώ την Μονή των Βενεδικτίνων (16ος αι),
το μεγαλύτερο μοναστικό συγκρότημα της Ευρώπης,
που σήμερα αποτελεί έδρα του τμήματος
Ανθρωπιστικών σπουδών του πανεπιστημίου .
Γίνονται ξεναγήσεις, μέσω των οποίων
μπορείς να γνωρίσεις κάποιους χώρους του μοναστηριού,
όπως είναι η βιβλιοθήκη, τα κελιά, τα κελάρια και ο κήπος.
Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και η εκκλησία
του Αγίου Νικολάου,όπου όπως είχα πληροφορηθεί
από την Σισίλια υπάρχει ένα εντυπωσιακό ηλιακό ρολόι.
Σικελία: Περιπλάνηση στην Κατάνια την πόλη της λάβας
Η Κατάνια επίσης διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό,
μέσω του οποίου επισκέφθηκα τις επόμενες ημέρες
τις κοντινές πόλεις της Ταορμίνα και των Συρακουσών.
