Πως να αντισταθείς σ ένα εισιτήριο που κοστίζει μόνο 20 ευρώ για να μεταβείς αεροπορικώς στο πολύχρωμο Πόρτο; Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις; Και όμως μπορείς να το βρεις στα πλαίσια ενός συνδυαστικού ταξιδιού που περιλαμβάνει περισσότερους προορισμούς.
Το καλοκαίρι του 2022 επιλέξαμε με τον σύντροφό μου να επισκεφθούμε το Παρίσι. Το εισιτήριο μετάβασης ήταν σε εξαιρετικά καλή προσφορά ,αλλά το εισιτήριο επιστροφής εκτόξευε την συνολική τιμή. Ψάχνοντας λοιπόν μία λύση που δεν θα επιβάρυνε τον προϋπολογισμό μας ανακάλυψα αυτή την μοναδική προσφορά.
Από Παρίσι (αεροδρόμιο Beauvais) προς Πόρτο το εισιτήριο κόστιζε 20 ευρώ το άτομο και από Πόρτο προς Αθήνα με ανταπόκριση στο Μιλάνο (αεροδρόμιο Malpense) 40 ευρώ . Όπως φαντάζεσαι έσπευσα να κλείσω την προσφορά. όχι μόνο γιατί ήταν ένας οικονομικός τρόπος να επιστρέψουμε στην Αθήνα, αλλά γιατί το Πόρτο ήταν πάνω πάνω στην λίστα μας με τους επιθυμητούς προορισμούς.
Πριν φτάσουμε όμως στο Πόρτο θα σου πω για την μικρή περιπέτεια μας που αφορούσε το κατάλυμά μας. Τελευταία μέρα περιπλάνησης στο Παρίσι και εμείς έχουμε καθίσει σε ένα γραφικό καφέ στην περιοχή Marais ,ν απολαύσουμε το καφεδάκι μας με μία γλυκιά κρέπα.
Εκεί λοιπόν λαμβάνω ένα μήνυμα από την ρεσεψιόν του καταλύματός μας στο Πόρτο , μόλις την παραμονή του ταξιδιού μας, ότι πρέπει να ακυρώσω την κράτηση διότι το κατάλυμα έχει χακαριστεί και αυτή δεν υφίσταται . Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια αλλά και η στήριξη του συντρόφου μου για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.
Καταρχήν αμφέβαλλα για την γνησιότητα του μηνύματος και στη συνέχεια όταν προχώρησα στο αίτημα ακύρωσης του καταλύματος μου έβγαζε ένα μεγάλο ποσό ως πέναλτι δεδομένου ότι με χώριζαν λιγότερο από 24 ώρες από την επικείμενη κράτηση και είχε παρέλθει η περίοδος δωρεάν ακύρωσης.
Στάλθηκαν πολλά διευκρινιστικά μηνύματα μέχρι να πειστώ ν αγνοήσω το πέναλτι και ένας δεύτερος καφές για ν ανακτήσω την ψυχραιμία μου και να προλάβω να κλείσω το τελευταίο διαθέσιμο δωμάτιο που ανταποκρινόταν στον δικό μας προϋπολογισμό.
Το ίδιο απόγευμα μεταβήκαμε με λεωφορείο στο Μπωβαί , όπου και θα διανυκτερεύαμε. Η πτήση μας ήταν πολύ νωρίς το πρωί της επομένης. Μετά από 2.15 λεπτά προσγειωνόμασταν στο Πόρτο για να ξεκινήσουμε μία νέα περιπλάνηση.
Η μετάβαση από το αεροδρόμιο στο κέντρο έγινε με μετρό. Να υπολογίζεις το εισιτήριο στα 2,60 ευρώ. Κατευθυνόμενοι από τον σταθμό του μετρό προς το κατάλυμα σταματήσαμε σ ένα μαγαζί που βρήκαμε στον δρόμο μας για καφέ και πρωινό.
Ο καφές ήταν εύγεστος και τονωτικός και όλα τα εδέσματα πεντανόστιμα. Πίστεψέ με τα κρουασάν ήταν πολύ πιο νόστιμα απ’ αυτά που δοκιμάσαμε στο Παρίσι. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήρθε στο τέλος με τον λογαριασμό. Αρχικά πιστέψαμε ότι έχει γίνει κάποιο λάθος και δεν μας έχουν χρεώσει όλα όσα πήραμε.
Η συνεννόηση ήταν λίγο δύσκολη γιατί το προσωπικό δεν μιλούσε αγγλικά. Παρόλα αυτά ο χαμηλός λογαριασμός δεν είχε κανένα λάθος και τότε αρχίσαμε ν αντιλαμβανόμαστε ότι το Πόρτο είναι πράγματι ένας οικονομικός προορισμός.
Να ξέρεις επίσης ότι η πλειοψηφία των Πορτογάλων, ακόμη και οι νέοι μιλάνε κυρίως πορτογαλικά, τα οποία έχουν κοινή ρίζα με τα βραζιλιάνικα. Το Google translate, η παντομίμα και η καλή μας διάθεση ήταν τα κύρια εργαλεία μας όσες μέρες μείναμε στη Πορτογαλία.
Γνωρίσαμε τα κύρια σημεία της πόλης μέσα από το αγαπημένο μας Free walking tour. Ο ξεναγός μας ένας ευχάριστος νεαρός πορτογάλος με καλή αγγλική προφορά μας γνώρισε τα βασικά αξιοθέατα της παλιάς πόλης. Το Πόρτο είναι μία από τις πιο γραφικές και ιστορικές πόλεις της Πορτογαλίας.
Έχοντας επισκεφθεί στο παρελθόν την Λισαβόνα και την Σίντρα , θα πω πως το Πόρτο ήταν αυτό που με μάγεψε. Δεν χόρταινα να περιπλανιέμαι στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια του, τις γραφικές γειτονιές ,ν απολαμβάνω την θέα της αμφιθεατρικά χτισμένης πόλης και τα καραβάκια που διαπλέουν τον ποταμό Ντούρο.
Η περιοχή Ριμπέιρα με τα πολύχρωμα σπίτια της δίπλα στον ποταμό, και την πλατεία της (Praca da Ribeira), στο κέντρο της παλιάς πόλης με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή. Να σου πω ότι το ιστορικό κέντρο της πόλης συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Ο πύργος Clerigos (18ος αι), κατασκευασμένος αποκλειστικά από γρανίτη που γειτνιάζει με την μπαρόκ εκκλησία Igreja dos Clerigos, δεσπόζει στην κορυφή της πόλης και αν αντέξεις ν ανέβεις τα 225 σκαλοπάτια του , η θέα στην πόλη, στον ποταμό Ντούρο και στην ομώνυμη κοιλάδα του θα σε αποζημιώσει (εισιτήρια 10 ευρώ).
Η σιδερένια τοξωτή γέφυρα Ντομ Λούις Α, σχεδιασμένη από συνεργάτη του Γκούσταβ Άιφελ, είναι η πιο διάσημη από τις έξι γέφυρες που ενώνουν τις όχθες του ποταμού .Εκτός από πεζόδρομο, διαθέτει γραμμή για να περνάει το μετρό στο πάνω μέρος της και δρόμο για τ αυτοκίνητα στο κάτω. Η μικρότερη γέφυρα Πόντε Μαρία Πία σχεδιασμένη από τον Γκούσταβ Άιφελ, διαθέτει επίσης σιδηροδρομική γραμμή.
Στα παραδοσιακά οινοποιεία θα δοκιμάσεις το ομώνυμο κρασί Porto σε διάφορες εκδοχές. Τα περισσότερα κελάρια είναι χτισμένα στην μία όχθη του ποταμού (Villa nova de Gaia), κοντά στο λιμάνι και προσφέρουν την εμπειρία της οινογνωσίας σε λογικές τιμές. Σε κάποια από αυτά τα κελάρια θα έχεις την ευκαιρία να ξεναγηθείς και να μάθεις την ιστορία του κρασιού Porto και τον τρόπο παρασκευής του.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός Sao Bento (19ος αι), είναι ένα από τα βασικότερα αξιοθέατα της πόλης. Στην ίδια θέση υπήρχε παλιότερα μοναστήρι. Κοσμείται από πλακάκια – έργα τέχνης – που ζωγράφισε ο διάσημος πορτογάλος ζωγράφος Jorge Colaco και απεικονίζουν την ιστορία της περιοχής. Η είσοδος είναι δωρεάν και ο σταθμός δέχεται καθημερινά την επίσκεψη εκατοντάδων τουριστών.
Στις περιπλανήσεις σου στην πόλη θα θαυμάσεις τα πλακάκια azulejo να κοσμούν κυρίως τις προσόψεις εκκλησιών και σπιτιών. Να σου πώ ότι τα συγκεκριμένα πλακάκια άμεσα συνδεδεμένα με την αρχιτεκτονική της Πορτογαλίας, προέρχονται από τους Μαυριτανούς (15ος αι).
Ζωγραφισμένα στο χέρι αναπαριστούν ιστορικές σκηνές και αξιοθέατα. Όταν κοσμούσαν προσόψεις σπιτιών, αντικατόπτριζαν την οικονομική ευμάρεια της οικογένειας που κατοικούσε στο σπίτι. Θα τα βρεις σε διάφορα χρώματα και σχέδια, όμως τα ακριβότερα ήταν τα μπλε πλακάκια.
Ξεχωριστή για μένα εμπειρία, που αγαπώ τα βιβλία όσο και τα ταξίδια ήταν η επίσκεψη μας στην Livraria Lello.Παρόλο που είχα βγάλει τα εισιτήρια μας διαδικτυακά ,δεν γλιτώσαμε την αναμονή σε μια τεράστια ουρά. Είχαμε όμως εξασφαλισμένη την είσοδό μας. Να υπολογίζεις το εισιτήριο στα 10 ευρώ ανά άτομο, το αντίτιμο του οποίου, θα σου αφαιρεθεί από την τιμή , σε περίπτωση που αγοράσεις κάποιο βιβλίο.
Πρόκειται για ένα ιστορικό βιβλιοπωλείο (1906), σε νεογοτθικό ρυθμό . με βιτρό παράθυρα, περίτεχνη οροφή και μία μεγάλη κόκκινη ξύλινη σκάλα να δεσπόζει στο κέντρο του .Λέγεται ότι αποτέλεσαι χώρο έμπνευσης για την συγγραφή κάποιων βιβλίων του Χάρι Πότερ, την περίοδο που η συγγραφέας ζούσε στο Πόρτο. Παρόλο που η ίδια η J.K.Rolling το έχει διαψεύσει, θα συναντήσεις μέσα στο βιβλιοπωλείο τμήμα αφιερωμένο στα βιβλία της σειράς Χάρι Πότερ.
Όπως και να έχει το βιβλιοπωλείο που θυμίζει βιβλιοθήκη, είναι εντυπωσιακό και αξίζει μία επίσκεψη. Οι ώρες λειτουργίας του είναι από τις 9.00 π.μ-7.30μ.μ. Κάθε χρόνο στα γενέθλια μου δέχομαι ένα τυποποιημένο μήνυμα από την Livraria Lello με ευχές σε διάφορες γλώσσες που μου δίνουν πάντα χαρά και μου ξυπνούν όμορφες αναμνήσεις.
Όταν βρεθείς στο Πόρτο εννοείται πως δεν θα παραλείψεις να δοκιμάσεις τα εθνικά γλυκά της Πορτογαλίας natas.Πρόκειται για μικρά χρυσοκίτρινα ταρτάκια με βελούδινη κρέμα και θεσπέσια γεύση που θα ταιριάξουν απόλυτα με μία κούπα καφέ.
Θα σου πω ότι στο Πόρτο φάγαμε καλά και φθηνά σε παραδοσιακές ταβέρνες με αψιδωτούς πέτρινους τοίχους και σε πιο σύγχρονα μαγειρειά. Εκεί συναντήσαμε και ένα από ΤΑ ωραιότερα Mc Donald’s στον κόσμο, στον ίδιο χώρο που παλιότερα στεγαζόταν το ιστορικό Cafe Imperial από το 1930.
Αξέχαστη θα μου μείνει η γευστική εμπειρία στην Taberna Londrina.Πρόκειται για ένα εστιατόριο, ιδιαίτερα δημοφιλές στους ντόπιους , το οποίο βρισκόταν στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης.
Υπήρχε μια μικρή αναμονή για να βρούμε τραπέζι. άξιζε όμως τον κόπο γιατί εκεί απολαύσαμε το τοπικό πιάτο Franchesinha συνοδεία δροσερής σαγκρία. Αποτελείται από φρυγανισμένο ψωμί, πάνω στο οποίο σερβίρεται ποικιλία ζουμερών κρεάτων, καλυμμένων από λιωμένα τυριά και σάλτσα φτιαγμένη από ντομάτα και μπύρα, ενώ πάνω πάνω υπάρχει και ένα τηγανιτό αυγό. Δεν ξέρω πόσες θερμίδες περιέχει κάθε μπουκιά, αλλά η εμπειρία είναι μοναδική.
Μετά από ένα τόσο πλούσιο σε θερμίδες και απόλαυση πιάτο, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο κατάλυμα μας, περπατώντας στο καλοκαιρινό ψιλόβροχο που νότιζε τη γη και αναδείκνυε τις μυρωδιές της φύσης.
Στα μισά του δρόμου συναντήσαμε μία μπάντα μουσικών ,που έπαιζε πορτογαλικά τραγούδια στα πλαίσια κάποιας καλοκαιρινής εκδήλωσης και βέβαια δεν χάσαμε την ευκαιρία να χορέψουμε παρέα με τους ντόπιους που στροβιλίζονταν στους ρυθμούς της πορτογαλικής μουσικής.
Μια και μιλάμε για μουσική, να σου πω ότι η μουσική παράδοση της χώρας είναι άμεσα συνυφασμένη με τα τραγούδια fados.Πρόκειται για λυπητερά τραγούδια που συνδέονται με την θάλασσα και την νοσταλγία των ναυτικών για την πατρίδα τους. Ίσως κάποια στιγμή να έχεις ψιθυρίσει και εσύ τους στίχους του Sodade που έγινε ευρύτερα γνωστό από την μελωδική φωνή της Cesaria Evora.
Απ΄ όλες όμως τις εμπειρίες αυτού του ταξιδιού, η πιο δυνατή , η πιο ξεχωριστή αυτή που θα μας μείνει αξέχαστη είναι ο εορτασμός του Sao Joao. Εντελώς τυχαία μάθαμε ότι την μεθεπόμενη μέρα της άφιξής μας, θα γιόρταζαν στην πόλη την μνήμη του Αγίου Ιωάννη.
Όπως μας ενημέρωσαν κάποιοι πορτογάλοι που μιλούσαν στοιχειώδη αγγλικά, ο εορτασμός λαμβάνει χώρα στην παλιά πόλη και στο ποτάμι. Σύμφωνα με το έθιμο σ όλη την πόλη, σε σπίτια, πλατείες και εστιατόρια ψήνουν σαρδέλες που είναι το κατεξοχήν πιάτο που σερβίρεται αυτή την ημέρα. Βέβαια κάποιοι παρεκκλίνοντας από την παράδοση ψήνουν κρέατα στα κάρβουνα.
Παντού στήνονται γλέντια με πολύ κέφι. Η πόλη γεμίζει με ψησταριές που στα κάρβουνά τους ψήνονται ολόφρεσκες σαρδέλες από τον Ατλαντικό και με γλάστρες με φουντωτούς βασιλικούς που γεμίζουν την νύχτα με το άρωμά τους. Πολύχρωμα φαναράκια ανεβαίνουν στον ουρανό. Μικροί και μεγάλοι χορεύουν ασταμάτητα, σε αγγίζουν με λουλούδια σκόρδου για καλή τύχη, και σε κυνηγάνε με πλαστικά πολύχρωμα σφυράκια “τουκ τουκ” που αγοράζουν από πλανόδιους πωλητές.
Το κέφι ήταν αστείρευτο και δεν γινόταν να μην μας παρασύρει. Γίναμε ένα με τις παρέες των Πορτογάλων και διασκεδάσαμε με την ψυχή μας. Η διασκέδαση φτάνει στο αποκορύφωμά της τα μεσάνυχτα, με τα αμέτρητα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα που χρωματίζουν τον ουρανό πάνω από τον ποταμό Ντούρο.
Εκείνη την ώρα όλοι έχουν μαζευτεί στις όχθες του ποταμού για ν απολαύσουν το μοναδικό θέαμα και έπειτα συνεχίζουν το γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ακόμη αναπολώ εκείνη την μοναδική νύχτα που δεν σταμάτησα να χορεύω και να γελώ μ έναν ενθουσιασμό μικρού παιδιού.
Από το Πόρτο μπορείς να διοργανώσεις ημερήσια εκδρομή στην κοιλάδα Ντούρο , όπου φύονται οι αμπελώνες που δίνουν τα σταφύλια για το διάσημο κρασί Porto. Επιβάλλεται να συνδυάσεις την περιήγηση με μία εκλεκτή εμπειρία οιγνωσίας και γευσιγνωσίας.
Με αφετηρία το Πόρτο μπορείς επίσης να επισκεφθείς τις ιστορικές πόλεις Μπράγκα και Γκιμαράες ή Αβέιρο, γνωστό και ως πορτογαλική Βενετία. Η αλήθεια είναι πως το Αβέιρο ήταν στα αρχικά μας πλάνα. Με είχαν εντυπωσιάσει οι ριγέ προσόψεις των σπιτιών σ αυτό το λιμάνι του Ατλαντικού.
Όμως το Πόρτο που συνδυάζει τις γραφικές γειτονιές , με τα επιβλητικά ιστορικά κτίρια, που διαθέτει μεγαλοπρεπείς εκκλησίες, μουσεία, παλάτια, πλατείες, κτίρια διακοσμημένα με πολύχρωμα ζωγραφισμένα πλακάκια, κτίρια με σύγχρονα γκράφιτι, τον ποταμό με τα πλοιάρια του και τις πολύβουες όχθες του, τους καλλιτέχνες του δρόμου, τα χαρακτηριστικά ξύλινα τραμ, το κρασί που ρέει άφθονο στα ποτήρια επισκεπτών και ντόπιων, τα νόστιμα πιάτα του, τη νοσταλγική μουσική των fados και το αστείρευτο κέφι των ανθρώπων, μας κέρδισαν και μας κράτησαν κοντά του, προσφέροντας μας μια μοναδική εμπειρία πολιτισμού ,ιστορίας και απόλαυσης.
Περιπλανήσεις στο πολύχρωμο Πόρτο
Το ταξίδι μας στο Πόρτο πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022.
